elutu loodus

119 П (кр. ф. мёртв, мертва, мертво и \мертвыйо, мертвы и \мертвыйы)

1. surnud, elutu (ka ülek.), surma-; \мертвыйая птица surnud lind, \мертвыйое дерево surnud v kuivanud puu, \мертвыйый язык surnud keel, \мертвыйый сезон surnud kuud (majanduselus, kuurordis), \мертвыйый ход (1) tühikäik, (2) lõtkkäik, surnud käik, \мертвыйый капитал surnud kapital, \мертвыйая точка surnud punkt v seis, tehn. ka piirasend, \мертвыйые краски elutud v tuhmid värvid, \мертвыйая природа elutu loodus, \мертвыйое поле elutu väli, viljatu põld, \мертвыйый инвентарь elutu inventar, \мертвыйое молчание, \мертвыйая тишина surmavaikus, \мертвыйая петля umbsõlm, lenn. surmasõlm, Nesterovi sõlm, \мертвыйый якорь mer. püsiankur, \мертвыйая зона el. tundetustsoon, raad. vaikusvöönd, \мертвыйая зыбь ummiklainetus, \мертвыйая долина geol. jäätorg;

2. ПС

\мертвыйый м.,

\мертвыйая ж. од. surnu; ‚

\мертвыйый час vaikne tund (puhketund);

оставаться v

остаться \мертвыйой буквой paberile jääma, (surnud) kirjatäheks jääma;

спать \мертвыйым сном surmaund magama;

заснуть v

уснуть \мертвыйым сном surmaunne vajuma v suikuma;

сдвигаться v

сдвинуться с \мертвыйой точки surnud punktist üle saama

gener. elutu loodus